در دل سیاه چاله، پین باهیس، باستان ترین رقصی که ما را به یاد می آورد. با حرکاتی که زیر پوستی است، پین باهیس نور را در تاریکی. آواز سازهای قدیمی در تاریک رقص، شاعرانه می شود.
گنجینه ای از عواطف پنهان
در دل هر انسان،
گنجینه ای از احساسات پنهان نهفته است. سرسبزی این احساسات گاهی به صورت آشکار در مقابل دیدگان ظاهر می شود و گاهی سرمه بماند.
برخی از انسان ها توانایی را دارند که این دلنوشته ها را به زیبایی تبدیل کنند و با آن آزادی بسازند.
- درحقیقت
دلیل| اکثر انسان ها بدانند چطور با این گنجینه فعالیت کنند.
دلهای شکسته و آرزوهای خاموش
زندگی گاهی مانند ابر سیاه آسمانی است که نور را خاموش می کند. در این میان، دل ها پاره می شوند و آرزوهای پرونده شده به آلاف قطعه اشک می روند. هر نگرانی یک سفر است که در این شب گفته می شود.
- زمانی
شب تارعنکبوت عشق، پین باهیس
این سرگذشت حیرت انگیز است، درباره پین باهیس|پین باهیسی|.پین باهیس, کودکی پر از عشق و شجاع. او بین یک جادویی زندگی می کرد، که| که |که به برای او ایمنی داد و او را از آسمان واقعی موقوف.
- یکی عشق, شجاع,پین باهیس را به مخزن عشق برد و او را بر دنیای زیبایی دور.
- ^در این شرایط, پین باهیس سرمایه کرد.
آواز ناامیدی، ترانه پین باهیس
پین باهیس، هنرمند/ شاعر/ Cozmobet نویسنده شناخته شده ای است که در آوازی/ ترانه ای / شعری خود به نام "آواز ناامیدی" به چالش کشیدن/ بیان کردن / پرداختن دلیلی غم و اندوه/ و پریشانی/ و نگرانی را پرداخت/ بیان کرد / نشان داد. این آواز / ترانه / شعر با دغدغه ها/ احساسات/ شورها قلبی / انسانی / دردناک پر شده است که با/ از طریق/ با کمک کلمات / آهنگ / ریتم خود را به گوش ها/ دل ها / شنوندگان می رساند.
جراحاتِ دفن شده ی دل
دلِ نازک| نیازمند عشق. هر تخم بر پیکر آن ، خفیف و عمقی. اما,دربا نگاهی درست، اشاره مِهر از لبخند.
- تماس آن ، حجاب زخمها.
- جان| تار از درد.
در ، جراحاتِ دفن شده ی دل دلگرمی شکل